Werken met Amplo is werken met de vrijheid van een freelancer en de bescherming van een werknemer.
Ik heb een opdracht
blog - Francois-Xavier Kernkamp
Evelien Cammaert: tussen fotografie & performance, leren vertragen
25-01-2021
Het Leuvense museum M biedt kunstenaars residentieruimte aan in Cas-Co Leuven en Amplo geeft de artists in residence graag een duwtje in de rug. We hopen dat het een verschil kan maken en we geloven sterk dat tijd, ruimte en zakelijke ondersteuning belangrijke ingrediënten zijn om je te kunnen ontwikkelen als kunstenaar. Aan het woord, Evelien Cammaert, huidige artist-in-residencein de M-ruimte bij Cas-Co.
Evelien, stel jezelf even voor!
Ik ben Evelien, transdisciplinair kunstenaar. Ik heb fotografie gestudeerd in Brussel en performance en theater in Maastricht. In mijn werk vertrek ik veelal vanuit fotografie, in de brede zin van het woord. Ik wil de vagere begrippen uit de fotografie; zoals tijd, ruimte, herinnering; vertalen naar ruimtelijk, performatief werk. Zo ben ik steeds meer installaties beginnen bouwen en met grote projecties gaan werken. Langzaam kunnen kijken of langzaam iets kunnen beleven, zeker in een hectische samenleving als de onze, daar sta ik wel voor. Tijd is een belangrijk aspect in mijn werk, dat element wordt trouwens sterk aangeraakt door performance omdat je letterlijk een tijdspanne hebt.
Die mix tussen performance en visuele kunst, was dat altijd al je plan?
Dat is gaandeweg gekomen. Ik ben altijd al zowel in theater als in fotografie geïnteresseerd geweest. In de performance opleiding in Maastricht kreeg ik plots alle vrijheid en toen besefte ik dat ik gewoon mijn zin kon doen. Ik moest niet één discipline kiezen, ik kon mijn eigen taal creëren.
Waar werk je nu aan?
Mijn huidige werk heet Glowachrome garden. Het is een installatie en performance die vertrekt vanuit een reeks foto's die ik maakte op diafilm, fragmenten van natuurlandschappen en tuinen. De installatie bestaat uit grote diaprojecties. Drie performers (Alice van der Wielen-Honinckx, Joris Perdieus en ikzelf) bedienen de projectoren en laten de beelden met elkaar in dialoog gaan zodat telkens nieuwe werelden ontstaan. Door delen van de scenografie te verplaatsen in de ruimte creëren we een steeds evoluerende compositie, waarin je als toeschouwer kan rondwandelen en verschillende standpunten kan innemen. In de ruimte klinkt ook een voortdurend veranderende soundscape, geluidsextracten die refereren aan een natuurlijke omgeving en die, net als de dia’s, live gemixt worden door de performers. In het creatieproces betrok ik beeldend kunstenaar Joris Perdieus voor het ontwerpen van de scenografie, danser en dramaturg Alice van der Wielen-Honinckx voor de dramaturgie en geluidskunstenaar Harpo ’t Hart voor het geluidsontwerp.
We gingen dit werk in november 2020 normaal gezien presenteren op Playground Festival, een festival dat zich bevindt op het raakvlak tussen podium en beeldende kunst en jaarlijks georganiseerd wordt door M en STUK. Door de verstrengde coronamaatregelen is het festival niet kunnen doorgaan. Daar heb ik wel om moeten rouwen. Het is pijnlijk om de hyperfocus van het toewerken naar een toonmoment plots te zien instorten. Hopelijk vinden we nog andere presentatiecontexten, misschien volgend jaar op Playground festival.
Hoe ziet een doordeweekse dag eruit voor jou?
Ik kan echt niet zeggen hoe mijn dag eruitziet, elke dag is anders. Ik ben wel een kunstenaar die iets voor ogen moet hebben, die een soort kader nodig heeft. Een residentie zoals in de M-ruimte werkt bijvoorbeeld heel goed voor mij. Dat is een belangrijke motivator. Ik ben voortdurend bezig met het proberen creëren van dat soort kaders en het opzetten daarvan kan al een lang proces zijn: alles geregeld krijgen, de aanvragen doen, veel schrijfwerk,…. Ik heb soms het gevoel dat ik 80 % bezig ben met regelen en 20% met creëren. Ik denk dat veel kunstenaars dat herkennen.
Heb je een missie?
Goh, ja.. Ik denk dat elke kunstenaar dat ergens wel heeft. Mensen laten vertragen, hen laten contempleren, daar ben ik goed in. Ik maak dat soort werk omdat ik dat zelf nodig heb in mijn leven maar ik merk dat het eigenlijk hetzelfde effect heeft op anderen. Ik wil mensen een soort van alternatieve realiteit bieden, een andere manier van leven, ook al is het maar binnen een museumzaal en voor een korte tijd. Dat vind ik zo belangrijk aan kunst: als ik het gevoel heb dat ik even anders heb geleefd en daardoor met een andere blik naar de wereld kan kijken, dan vind ik dat super geslaagd.
Tips voor andere (startende) kunstenaars?
Ik denk dat het belangrijk is dat je echt jezelf bent, dat klinkt zo cliché, maar het is zo. En investeren in waardevolle contacten. Je kan een heel groot netwerk hebben maar het zijn waardevolle connecties met mensen die in je geloven die het verschil maken. Toen ik afstudeerde heb ik een werk kunnen laten zien waar ik volledig achterstond. Mesut Arslan van Platform 0090 is toen langsgekomen en zei nadien “misschien kunnen we samenwerken”. Zo gaat de bal aan het rollen en dat is ook een boost in zelfvertrouwen. Je moet goed naar je werk leren kijken en het goed proberen in te schatten, want vanuit je werk vertrekt alles. Dat lukt met voortschrijdend inzicht. Het moet kloppen voor jezelf.
En tot slot wil ik iedereen aanraden om nu echt na te denken over wat we nodig hebben als maatschappij, als culturele sector. De coronacrisis heeft alles door elkaar geschud maar ik ben er 100% van overtuigd dat we kunst en cultuur nodig hebben. Als je naar kunst gaat kijken, op welke manier dan ook, dan gun je jezelf verwondering. En wij gunnen onszelf heel weinig denk ik. Ik merk dat ook aan mezelf, ik denk de laatste tijd steeds vaker: “Evelien, je moet jezelf meer gunnen, want dat kan gewoon.”
Museum M & Cas-Co zijn partners van Amplo en zetten in op begeleiding en ondersteuning van jonge beeldende kunstenaars.
share this
blog
Flexi-jobs: wat verandert er in 2024?
Op 1 januari 2024 veranderde de regelgeving rond flexi-jobs. Er kwamen nieuwe sectoren bij en de minimumlonen en werkgeversbijdragen zijn aangepast. Lees verder voor de details en voordelen van de belangrijkste nieuwigheden.
Als trotse partner van FFO, financiert Amplo mee de award voor Beste Kortfilm.
Met Een mild gebaar ontving regisseur Ann-Julie Vervaeke de prijs voor beste kortfilm op het afgelopen Filmfestival van Oostende. Amplo is een van de trotse sponsors van deze prijs.