In Jan onderneemt een neurotische en sociaal onhandige man van 48 jaar een chaotische treinreis. Hij wordt overrompeld door de aanwezigheid van de andere passagiers. Om zichzelf een houding te geven, ontsnapt hij in een droom over zijn geliefde ganzen.
De jury noemt Jan “even grappig als poëtisch. Het liet ons allen met een verrassend ontroerd gevoel achter bij het kijken naar een zwerm ganzen die de lucht in vliegt.” Klopt dat met wat jij wilde vertellen?
Van Avermaet: “Ik dacht eerst dat ze dit hadden overgenomen uit mijn eigen tekstje (lacht). Hun beoordeling kwam bijna exact overeen met mijn bedoeling, dus ik ben blij dat de jury dit zo interpreteerde.”
De film is naast poëtisch ook heel herkenbaar. Wat was voor jou de inspiratie voor dit specifieke verhaal?
Van Avermaet: “Ik reisde zelf vaak met de trein en merkte dat die ritmische cadans ideaal was om bij weg te dromen. Dus de trein was het eerste gegeven waarmee ik aan de slag wilde. Daarnaast wilde ik ook iets doen over je vreemd voelen in de maatschappij. De trein werkt perfect als spiegel van die maatschappij, een plaats waar verschillende mensen samenkomen. Om weer te geven hoe het hoofdpersonage geen connectie vindt met die andere mensen, zocht ik nog een bijkomend element, en dat werden uiteindelijk de ganzen.”
Je personages zijn uitvergroot en herinneren aan animatieklassieker Les triplettes de Belleville. Tegelijkertijd geef je het treinstel heel realistisch weer. Hoe ontwikkelde je die animatiestijl?
Van Avermaet: “Fijn dat het je aan Les triplettes deed denken. Sylvain Chomet, de regisseur, hing zeker een paar keer op mijn moodboard. Ik gebruikte voor Jan verschillende animatietechnieken. De trein is helemaal opgemaakt uit 3D-animatie, waardoor het perspectief klopt en het een heel realistische look krijgt. Alles wat zich buiten de trein afspeelt, maar ook de ganzen en de mensen op de trein, gaf ik vorm met 2D-animatie. Zo probeerde ik een verschil te creëren tussen de realiteit en de droomwereld van Jan.”
Hoe ga je dan concreet te werk?
Van Avermaet: “De 2D-animatie heb ik digitaal getekend op een tekentablet. Achteraf heb ik dan de 2D en 3D-animaties samengevoegd in een renderingsprogramma om er belichting aan toe te voegen, zodat het als één geheel aanvoelde. Dat was een uitdaging, want die combinatie van technieken wordt niet zo vaak gedaan, ik was de enige op school die dit probeerde.”
Klopt het dat een animatiefilm maken een team effort is?
Van Avermaet: “Het scenario en de animaties zijn allemaal van mijn hand, maar ik kreeg wel veel feedback tijdens het ontwikkelen van het verhaal. En ook voor sound design en muziek heb ik in Casper Hendriks en Tom Cesar Wolf echt de juiste mensen gevonden om de gepaste sfeer te scheppen. Tijdens het renderen en de postproductie kreeg ik dan weer waardevolle ondersteuning van mijn broer Arno, die heel bedreven is met 3D.”
Hoe was het voor jou om deze prijs te winnen?
Van Avermaet: “Ik was al heel vereerd toen ik geselecteerd werd, en blij dat mijn film op Anima ging spelen. Een animatiefilm maken is zo’n lang proces, en dan is het tof om erkenning te krijgen voor al dat werk. En om mijn vrienden en familie te kunnen meenemen! Dat ik uiteindelijk dan ook de prijs kreeg, was een leuke verrassing.”
Helpt de prijs je bij een volgend project?
Van Avermaet: “Sowieso kan die geldsom helpen bij een nieuw project, maar ik ben daar nog niet mee bezig. Nieuw eigen werk is niet voor de nabije toekomst. Ik wil eerst zoveel mogelijk ervaring opdoen in de animatie-industrie in binnen- en buitenland, om bij te leren over de verschillende animatietechnieken, en me nog meer te specialiseren in het combineren van die technieken. Stop-motion als proces interesseert me ook heel erg, dus daar wil ik me ook meer in verdiepen.”
Wij zijn alvast heel benieuwd naar al je toekomstige werk!
Febe Van Avermaet won de prijs voor Beste Internationale Studentenfilm binnen de nationale competitie (kortfilms). Amplo schenkt de winnaar een geldprijs van € 1.000.
